12 Ιουλίου 2015

Δωράκια για τους μαθητές μου


Ενώ η Σύνοδος Κορυφής είναι σε εξέλιξη εγώ βγήκα στο μπαλκόνι να γράψω ανάρτηση.

Πάμε όμως λίγο πίσω , ένα μήνα πριν ακριβώς.Το διάστημα λίγο πριν το κλείσιμο των σχολείων διάβαζα πολλές αναρτήσεις σχετικά με τα δωράκια που ετοίμαζαν οι γονείς για τους δασκάλους των παιδιών τους. Η αλήθεια είναι πως χαίρομαι πολύ όταν παίρνω δώρα. Ποιος δε χαίρεται άλλωστε; Παίρνω δωράκια κάθε χρόνο. Στην γιορτή μου, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, κάποιες φορές στα γενέθλια και περισσότερα στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Ολα είναι ξεχωριστά για μένα.
Αφού λοιπόν ξέρω πόση χαρά δίνει σε κάποιον ένα δώρο κάνω και εγώ δωράκια στους μαθητές μου.

Ενα μολύβι, μια γόμα, ένας συνεδετήρας , μια καραμέλα ,ένας μαρκαδόρος... και ένα σημείωμα ήταν τα δικά μου δώρα για φέτος. Μικρή η αξία, μεγάλη η αγάπη.


Για τα κορίτσια

Και για τα μικρά μου αγόρια









Το κείμενο που συνόδευε το δωράκι μου...


Αγαπημένο μου παιδί 

Για να θυμάσαι το όμορφο ταξίδι που περάσαμε μαζί στην Β τάξη σου χαρίζω....

...ένα μαρκαδόρο για να βάζεις χρώμα στα όνειρα σου
... ένα  μολύβι για να γράψεις την δική ΣΟΥ ιστορία.
... ένα συνδετήρα για να "καρφιτσώνεις" όμορφες αναμνήσεις.
..μια γόμα για να ξέρεις πως είναι "εντάξει" να κάνεις λάθη.
... μια καραμέλα για να έχεις ένα  γλυκό γλυκό καλοκαίρι.

Να θυμάσαι πάντα πως σ αγαπώ και είμαι περήφανη για σένα!




Τα δωράκια μπήκαν σε χάρτινα χωνάκια και ... έτοιμα!





Τα προσωπάκια έλαμψαν απο χαρά, το χαμόγελο έφτασε μέχρι τα αυτιά και κόντεψαν να με γκρεμίσουν με τις αγκαλιές και τα φιλιά ..





ΥΓ Δεν πάω καθόλου καλά. Χθες ( 11 Ιουλίου ε;) έψαχνα στο διαδίκτυο υλικό για τις πρώτες μέρες στην τάξη ( δραστηριότητες, δωράκια καλωσορίσματος  ).
Απο το να ακούω ειδήσεις η αλήθεια είναι πως είναι πιο ευχάριστο.




Καλή δύναμη σε όλους μας.
Ελπίζω και εύχομαι όλα να πάνε καλά...για όλους μας
Και να είμαστε ενωμένοι...όλοι μας











5 Ιουλίου 2015

Ευχές για το καλοκαίρι

Το σχολείο έχει κλείσει εδώ και κάποιες εβδομάδες και εγώ όλο λέω πως θα γράψω τα νέα των τελευταίων ημερών και όλο δε το κάνω...Σήμερα λίγο πριν στηθούμε μπροστά στην τηλεόραση για να δούμε τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος είπα να κάνω ανάρτηση. Δεν έχει καμία σχέση με το δημοψήφισμα , με τα ΟΧΙ και τα ΝΑΙ. 

Πάμε λοιπόν στις 11 Ιουνίου που ήταν η τελευταία μέρα που μπήκαμε στην τάξη. Στις 12 πήγαμε εκδρομή και στις 15 τα παιδιά πήραν τους τίτλους προόδου , είπαμε καλό καλοκαίρι, αγκαλιαστήκαμε, κλάψαμε και αποχαιρετήσαμε το σχολείο μας. 
Την παρακάτω ιδέα την πήρα απο το ιστολόγιο "Ιδέες για δασκάλους" . Είχα διαβάσει την ανάρτηση της πέρυσι αφού είχε κλείσει το σχολείο. Την αποθήκευσα  και φέτος την υλοποίησα. Με προβλημάτισε το γεγονός πως τα παιδιά είναι 26 και θα μας έπαιρνε πολύ χρόνο, ίσως και να τα κούραζε αλλά τελικά όαλ πήγαν καλά.
Αρχικά έφτιαξα φακέλους χειροποίητους με μια απλό χαρτί Α4 και το συρραπτικό.
Εγραψα στους φακέλους τα ονόματα των μαθητών μου και στη συνέχεια τα παιδιά τους ζωγράφισαν ( τυχαία η επιλογή ποιος θα ζωγραφίσει τον φάκελο ποιου)



Στην μία πλευρά λοιπόν υπήρχε γραμμένο το όνομα κάποιου παιδιού και στην άλλη η ζωγραφιά τους. 
Την επόμενη μέρα οι φάκελοι μπήκαν με καρφιτσούλα στον φελοπίνακα με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται το όνομα του κάθε μαθητή.
Στη συνέχεια μοίρασα στα παιδιά χαρτάκια -26 χαρτάκια στο κάθε παιδί- και τους ζήτησα να γράψουν μια ευχή για τον κάθε συμμαθητή τους. 
25 ευχές δηλαδή και μία για τη δασκάλα τους 26.    




Στη συνέχεια βάζαμε τις ευχές μας στους φακέλους μας....



Οι φάκελοι αρχικά ήθελα να διαβαστούν στο σπίτι. Με λύπη μου όμως τυχαία ανακάλυψα πως κάποια παιδιά ( 2 συγκεκριμένα) δεν έγραφαν ευχές...έγραφαν άσχημες κουβέντες.
"Είσαι χαζή"  "Είσαι χοντρή"
Ετσι άλλαξα σχέδια και ζήτησα στα παιδιά να τα διαβάσουν στο σχολείο. Οποιο παιδί έπαιρνε καποια λόγια τα οποία θα το στεναχωρούσαν ζήτησα να το σκίσουν και να το πετάξουν.
"Κανείς δε θέλει να θυμάται πως τον είπατε χαζό"
Στεναχωρήθηκα αλλά δε μπορούσα να κάνω κάτι γι αυτό. Δεν είχε νόημα να τους πω εγώ τι θα γράψουν. Συζητήσαμε βέβαια γιατί δεν είναι σωστό αλλά μέχρι εκεί. Τελευταία μέρα, λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι για να σχολάσουμε δεν προλάβαινα να κάνω και πολλά. 
Το αναφέρω στους συναδέλφους για να ξέρουν. Αν ο φάκελος πήγαινε στα σπίτια τους η στεναχώρια θα ήταν μεγαλύτερη και ίσως θα υπήρχε και κάποιο θέμα με κάποιο γονιό. Πάντως τα παιδιά που το έκαναν στεναχωρήθηκαν γιατί είδαν τους συμμαθητές τους να πετάνε τα χαρτάκια τους στα σκουπίδια. Ετσι ζήτησαν συγγνώμη και είχαν και την απορία "θα με θυμάσαι το καλοκαίρι;"





Εγώ πάντως με τόσα όμορφα λόγια θα σας θυμάμαι μικρά μου!


Εδώ θα βρείτε την ανάρτηση της Γαλήνης